ミ★ミبــــــازی روزگــــارミ★ミ | ||
|
مے خـواهــم از تـــو بـنـویسم ... [ دو شنبه 11 اسفند 1393برچسب:می خواهم از تو بنویسم , ] [ 17:23 ] [ DUYĞU ]
کسی را دوست بـدار که "دوستت دارد", حتی اگـر غـلام درگاهت باشد و دست بکش از دوست داشتن کسی که "دوستت نـدارد", حــتـی اگـــر سلطان قــلبـــت بـــــاشـد... فراموش نکن که "زمــان" آدم وفادار رو مشخص می کنه نــه "زبـــان".... دریـــا بــرای مــرغــابی تفریــحی بیـش نیست، امـــا بـــرای مـــاهی زنــدگـیــست... بــــــرای کـــسی کـــــــــه دوستـت دارد "زنـــدگی" بـــاش نــه "تــفـریــح" [ جمعه 1 اسفند 1393برچسب:کسی را دوست بـدار که , ] [ 1:10 ] [ DUYĞU ]
طلا بــــــاش تــــــا اگـــه روزگـــار آبـت کــــــرد....
اینجا گــیـر افـتادم تـــوی واژه های وارونـه : جــایی که «گــنــج » «جــنـــگ » میشود «درمـــان » «نــــامـــرد »و «قـهـقـهـه»« هــق هــق» ! امـا «دزد »همان« دزد »و «درد »همان «درد» و «گـرگ »هـمـان «گــرگ »! آری جــایی کـه مـن زندگی میکنم جـای واژه های وارونـس جایی که «مـــن » «نـــم »زده است «یــار» « رای »عوض کرده است «راه» گویی« هـار» شده است و «روز »بـــــــه «زور» میگذرد « آشنـــا »را جـــز در « انــشا » نمی بینی و چــه « سـرد» است این « درس » زنـــدگی اینجاست کـه« مــرگ »بــرایـم « گــرم »میشود چـــــرا کـــــه درد هـمـان درد است ... [ جمعه 17 بهمن 1393برچسب:واژه هــــــــــای وارونـه , ] [ 23:44 ] [ DUYĞU ]
“بـــــــانـــــــو”
آدمها تــرك كــردن را دوست دارند! سرشــان را بــا افتخار بـالا می گیرند و میگویند : تـــــرک کــردم سیـــگار را... خــانــه را... دوستــانــم را... مـــعشوقـــم را امــا ! هیچ کس تــرک شدن را دوست ندارد سرِشـــان را پــایین می انـدازنـد و بـا همه ی غــمِ وجـودشان می گـویند تـَـــــــرکَـــم کردنــد دوستـــانـــم خــانــواده ام عــشقـــم ... می بینــید ؟ مـا همان آدمـهـایی هستیم که ترک می کنیم امــا وقتی کسی تــرکمــان می کنـد جوری که انگار دنیا به آخر رسیده باشد بــغض گـلــویمان را خــفـه می کند.....!
ﺑـﯿـﺎ ﺍﯼ ﺑـﯽ ﻭﻓــــﺎﯼ ﻣـﻦ ﻭ ﺍﻣـﺸﺐ ﺭﺍ ﻓـﻘﻂ ﺍﻣﺸـﺐ ﺑـﺮﺍﯼ ﺧـــﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻫـــﺎﯼ ﺩﺭﺩ ﮐﻨــﺎﺭ ﺑـﺴﺘﺮ ﺗـــﺎﺭﯾﮏ ﻣــﻦ ، ﺷﺐ ﺯﻧــﺪﻩ ﺩﺍﺭﯼ ﮐﻦ ﮐـــﻪ ﻣـﻦ ﺍﻣـﺸﺐ ﺑــﺮﺍﯼ ﺣــﺮﻣﺖ ﻋــﺸــﻘـﯽ ﮐـــﻪ ﻭﯾـــﺮﺍﻥ ﺷﺪ، ﺑـﺮﺍﯾﺖ ﻗﺼﻪ ﻫـﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﺗــﻮ ﺍﻣﺸﺐ ﺁﺧـﺮﯾﻦ ﺍﺷﮑــﻢ ﺑـﺮﻭﯼ ﮔـﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﻭ ﺍﻣﺸﺐ ﺁﺧــﺮﯾﻦ ﺍﻧــﺪﻭﻩ ﻣـﻦ ﻣﻬـﻤﺎﻥ ﺗــــﻮﺳﺖ ﺑﯿــــــــــــــــــﺎ ﻧـﺎﻣﻬﺮﺑــــﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺸﺐ ﺭﺍ ﮐﻨــﺎﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺗـﺎﺭﯾﮏ ﻣـﻦ ﺷﺐ ﺯﻧــﺪﻩ ﺩﺍﺭﯼ ﮐﻦ ﭼﻪ ﺷﺒﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣــﻦ ﺗــﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﮔﺮﯾـــﻪ ﻣﯽ ﮐــﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻧـــﺪﻭﻫﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﮔـــﻮﺷﻪ ﻭ ﺳﻘﻒ ﺍﺗــﺎﻗﻢ ﺑـﻮﺩ ﻗـــﻠﻢ ﺑــﺮ ﺭﻭﯼ ﮐــﺎﻏــﺬ ﻟﻐﺰﺷﯽ ﺩﺷــﻮﺍﺭ ﻣﯽ ﭘﯿﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻣـﻦ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﭼﺸﻤﺎﻧـﺖ، ﮐـﻼﻣﯽ ﺳﻬـﻞ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ﺩﺭﻭﻥ ﺷﻌﺮ ﻫﺎﯼ ﻣــﻦ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧــﺎﻡ ﻭ ﯾــﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﻣﺸﺐ ﮐﻨﺎﺭ ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﺕ ﺁﺧﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﻡ ﻣﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﺼﻪ ﻫــﺎﯾﻢ ، ﻗﻬﺮﻣــﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑـــﻪ ﺧــﻮﻥ ﺧــﻮﺍﻫــﻢ ﮐﺸﯿﺪ ﺁﺧــــﺮ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﻢ ﺑــﻮﯼ ﺧﻮﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﯼ ﺧﺎﮐﯽ ﺧﺴﺘﻪ، ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﻣﯿﻞ ﻣﻦ ﮐــﻨﺎﺭﻡ ﺗـــﺎ ﺳﺤــﺮ ﺑـﯿﺪﺍﺭ ﻣــﺎﻧـــﺪﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﻢ ﺯ ﭼﺸﻤﺖ ﻋﺬﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﻣﺸﺐ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥِ ﺭﻧﺞ ﻣﻦ ﮔﺸﺘﯽ « ﺧــــﺪﺍﺣـــــﺎﻓﻆ » ﺑــﺮﺍﯼ ﺁﺧــﺮﯾﻦ ﻟـﺤﻈﻪ « ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ !.... . |
|
[ : بازی روزگار ] [ ] |